Mędrcy ze Wschodu prawdopodobnie przybyli do Jerozolimy dopiero po przedstawieniu nowo narodzonego Króla w
świątyni, kiedy miał 40 dni. Ci mędrcy („magowie” lub „astrologowie” w języku greckim “magoi”) byli prawdopodobnie
babilońskimi astrologami. Termin „mędrcy” pojawia się również w Księdze Daniela 2, wersety 12 i 48. Podobnie jak
“mędrcy” lub czarownicy w Egipcie za czasów Józefa i Mojżesza, zajmowali się oni okultystycznym interpretowaniem
snów i znaków na niebie.
Prorok Daniel został mianowany na głowę mędrców podczas niewoli w Babilonie, około 600 lat przed narodzinami
Jezusa Chrystusa, chociaż sam zawsze pozostał wierny objawieniom Boga Izraela. W Babilonie oddawano cześć bogu
Belowi. Być może Daniel wtedy przywołał proroctwo o Mesjaszu z Księgi Liczb 24, werset 17: “Wzejdzie gwiazda z
Jakuba, powstanie berło z Izraela,...”
Mędrcy, którzy przybyli oddać cześć Jezusowi, prawdopodobnie znali to proroctwo.
Magowie byli pierwotnie plemieniem w Medii, które jest wspominane od siódmego wieku przed narodzeniem
Chrystusa. Ich kapłański ród miał duży wpływ zarówno na perskich, jak i babilońskich władców. Władcy ci brali pod
uwagę wiedzę uzyskaną w okultystyczny sposób przez mędrców, podejmując decyzje, a także miała ona znaczenie
przy powoływaniu nowych władców. Magowie później przyłączyli się do zoroastryzmu w Persji, ale zachowali swoje
tradycyjne, okultystyczne rytuały.
Historia mędrców ze Wschodu pokazuje, że Bóg odwiedza pogan w ich własnej kulturze. I że objawia im, że Król -
Mesjasz - narodził się w sposób im zrozumiały. Nie oznacza to jednak, że Bóg aprobuje astrologię.
Mędrcy przybyli, aby oddać cześć Królowi. W tym
momencie jest On jeszcze Dziecięciem, ale od czasu
Wniebowstąpienia, zasiada - ponad potęgami niebios -
po prawicy Boga w niebie. Ponad wszelką nadziemską
władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim
imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym
wieku, ale i w przyszłym; List do Efezjan 1, werset 21.
Ich oddanie stoi w wyraźnej różnicy w stosunku do
niewierzącej reakcji żydowskich arcykapłanów, uczonych
w Piśmie i króla Heroda, który chciał zabić Dziecię.
Psalm 72, werset 11:
Niech mu oddają pokłon wszyscy królowie, Niech mu służą wszystkie narody!
Objawienie Jana 22, werset 16:
Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach. Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna
poranna.
Drugi List Piotra 1, werset 19:
Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej
w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach.