Najstarszy syn z przypowieści

Ewangelia Łukasza 15, wersety od 11 do 32 11 Potem rzekł: Pewien człowiek miał dwóch synów. 12 I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi część majętności, która na mnie przypada. Wtedy ten rozdzielił im majętność. 13 A po niewielu dniach młodszy syn zabrał wszystko i odjechał do dalekiego kraju, i tam roztrwonił swój majątek, prowadząc rozwiązłe życie. 14 A gdy wydał wszystko, nastał wielki głód w owym kraju i on zaczął cierpieć niedostatek. 15 Poszedł więc i przystał do jednego z obywateli owego kraju, a ten wysłał go do swej posiadłości wiejskiej, aby pasł świnie. 16 I pragnął napełnić brzuch swój omłotem, którym karmiły się świnie, lecz nikt mu nie dawał. 17 A wejrzawszy w siebie, rzekł: Iluż to najemników ojca mojego ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. 18 Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, 19 Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich. 20 Wstał i poszedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go jego ojciec, użalił się i pobiegłszy rzucił mu się na szyję, i pocałował go. 21 Syn zaś rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, już nie jestem godzien nazywać się synem twoim. 22 Ojciec zaś rzekł do sług swoich: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie też pierścień na jego rękę i sandały na nogi, 23 I przyprowadźcie tuczne cielę, zabijcie je, a jedzmy i weselmy się, 24 Dlatego, że ten syn mój był umarły, a ożył, zginął, a odnalazł się. I zaczęli się weselić. 25 Starszy zaś syn jego był w polu. A gdy wracając zbliżył się do domu, usłyszał muzykę i tańce. 26 I przywoławszy jednego ze sług, pytał, co to jest. 27 Ten zaś rzekł do niego: Brat twój przyszedł i ojciec twój kazał zabić tuczne cielę, że go zdrowym odzyskał. 28 Rozgniewał się więc i nie chciał wejść. Tedy ojciec jego wyszedł i prosił go. 29 Ten zaś odrzekł ojcu: Oto tyle lat służę ci i nigdy nie przestąpiłem rozkazu twego, a mnie nigdy nie dałeś nawet koźlęcia, bym się mógł zabawić z przyjaciółmi mymi. 30 Gdy zaś ten syn twój, który roztrwonił majętność twoją z nierządnicami, przyszedł, kazałeś dla niego zabić tuczne cielę. 31 Wtedy on rzekł do niego: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko moje jest twoim. 32 Należało zaś weselić się i radować, że ten brat twój był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się.

W Ewangelii Łukasza 15, werset 2 napisane jest, że przywódcy religijni zarzucali Jezusowi, że obcuje z grzesznikami, takimi jak prostytutki i skorumpowani urzędnicy podatkowi: “Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. W odpowiedzi Jezus opowiada trzy przypowieści. Wszystkie trzy przypowieści z Łukasza 15 dotyczą czegoś, co było zagubione, ale zostało odnalezione. W Starym Testamencie prorok Ezechiel przepowiedział, że Bóg - Pasterz Izraela - sam będzie szukał swoich zbłąkanych i zagubionych owiec (ludzi), ponieważ niewierni pasterze zawiedli. Księga Ezechiela 34. W Ewangelii Mateusza 15, werset 24 Jezus mówi: “Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.” Najmłodszy syn z przypowieści o dwóch synach, który opuścił dom swojego ojca, aby podążać własną drogą, jest przykładem takiej “zagubionej owcy”. Kiedy wrócił do swojego ojca, otrzymał przebaczenie i wywołał radość. Podobnie w niebie radość jest za każdego grzesznika, który wraca do Boga. Najstarszy syn z przypowieści przypomina przywódców religijnych, którzy zarzucali Jezusowi, że jest przyjacielem grzeszników. Własnymi oczami uważał się za sprawiedliwego. Pogardzał swoim bratem i nie okazywał mu miłości. Nie był szczęśliwy z jego powrotu i odmówił uczestnictwa w ucztowaniu, mimo zachęty ojca. Podobnie brakowało miłości przywódcom duchowym do ludzi, którzy “nie znali Prawa”. (Ewangelia Jana 7, werset 49). Jeśli najstarszy syn nie odwróci się od tej pozbawionej miłości i wyniosłej postawy, może stać się prawdziwą “zagubioną owcą”. Z przypowieści można by odnieść wrażenie, że Bóg po prostu przebacza człowiekowi, który do Niego wraca, nie zwracając uwagi na grzechy, które popełnił. Bóg jest jednak miłosierny, ale też sprawiedliwy. Grzech musi być ukarany. Droga powrotna do Boga jest otwarta jedynie dlatego, że Jezus poniósł karę za nasze grzechy. Ewangelia Jana 3, werset 16: “Albowiem Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” Jezus mówi w Jana 14,6: “Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” Misja Jezusa wykraczała poza granice poszukiwania jedynie zagubionych Izraelitów. W Ewangelii Jana 10, werset 16 mówi: “Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni; również i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.” Jego dzieło zbawienia ma uniwersalne znaczenie. ...że Jezus miał umrzeć za naród. A nie tylko za naród, lecz też aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boże. Ewangelia Jana 11, wersety 51 i 52. Zobacz także List do Efezjan 2, wersety od 11 do 22.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram