Jezus w Getsemane

Ewangelia Marka 14, wersety od 32 do 42 32 I przyszli do ogrodu, który zwano Getsemane, i rzekł do uczniów swoich: Siądźcie tutaj, aż się pomodlę. 33 I wziął z sobą Piotra i Jakuba, i Jana, i począł się niepokoić i trwożyć. 34 I rzekł do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie. 35 Potem postąpił nieco dalej, padł na ziemię i modlił się, aby, jeśli to możliwe, ominęła go ta godzina. 36 I mówił: Abba, Ojcze! Ty wszystko możesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie co Ja chcę, ale co Ty. 37 I przyszedł, i zastał ich śpiących, i rzekł do Piotra: Szymonie, śpisz? Nie mogłeś czuwać jednej godziny? 38 Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie; duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe. 39 I odszedł ponownie, i modlił się tymi samymi słowami. 40 A gdy wrócił, zastał ich znowu śpiących, albowiem oczy ich były obciążone i nie wiedzieli, co mu odpowiedzieć. 41 I przyszedł po raz trzeci, i rzekł im: Jeszcze śpicie i odpoczywacie? Dość tego! Nadeszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. 42 Wstańcie, pójdźmy; oto ten, który mnie wydaje, przybliża się.

Po tym, jak Jezus uczestniczył ze swoimi uczniami w Wieczerzy Pańskiej w Jerozolimie, zabrał ich poza miasto do oliwnego ogrodu u podnóża Góry Oliwnej, który nosił nazwę Getsemane. Ta nazwa pochodzi od aramejskiego słowa “Gath shemanim” i oznacza “olejarnia”. W Getsemane, Jezus odczuwa niesamowitą presję nadchodzącego cierpienia. Wcześniej powiedział: “Chrztem mam być ochrzczony i jakże jestem udręczony, aż się to dopełni.” (Ewangelia Łukasza 12, werset 50). W ogrodzie Getsemane chce się modlić. Oddala się od swoich uczniów, staje się bardzo smutny i przerażony. Świadom nadchodzącego cierpienia, upada na ziemię i modli się do swojego Ojca, prosząc, aby to cierpienie Go ominęło. Jednak zaraz dodaje: “wszakże nie co Ja chcę, ale co Ty”. Psalm 40, werset 9 prorokuje o Jezusie: “Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój, A zakon twój jest we wnętrzu moim.” Ewangelia Jana 6, werset 38: “Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał.” To, że Jezus chciał znosić cierpienie, pokazuje Jego całkowite posłuszeństwo Ojcu i jednocześnie wielką miłość do nas. Wiedział, dlaczego musiał cierpieć i nie cierpiał jako męczennik: “Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu.” (Ewangelia Marka 10, werset 45). Zastąpił nas na krzyżu, ponosząc karę, którą sobie zasłużyliśmy naszym grzechem. Podczas ustanawiania Wieczerzy Pańskiej Jezus odnosi się do tego: “I rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa.” (Ewangelia Marka 14, werset 24). Nie tylko strach przed cielesnym cierpieniem, ale także pełna waga gniewu Boga za grzechy świata spoczęła na Jezusie. To sprawiało, że było to wyjątkowo ciężkie. W trakcie modlitwy uczniowie zasnęli. Kiedy wrócił do nich, Jezus był zawiedziony, że nie byli w stanie czuwać z Nim przez godzinę. Nakazał im: “Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie; duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe.” (Ewangelia Marka 14, werset 38). Jezus dał przykład, jak Jego uczniowie mogą przetrwać w próbie, modląc się wcześniej. W trakcie walki modlitewnej, Jezus otrzymał wsparcie od swojego Ojca (Ewangelia Łukasza 22, werset 43). Następnie świadomie przyjął cierpienie; Jego dusza całkowicie złączyła się z wolą Ojca.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram