Dawid namaszczony na króla

1 Księga Samuela 16:1-13 1 I rzekł Pan do Samuela: Dopókiż będziesz bolał nad Saulem, że Ja nim wzgardziłem, aby nie był królem nad Izraelem? Napełnij swój róg olejem i idź; posyłam cię do Isajego w Betlejem, albowiem upatrzyłem sobie króla między jego synami. 2 Samuel zaś rzekł: Jakże mogę pójść? Gdy usłyszy o tym Saul, zabije mnie! A Pan odrzekł: Weź z sobą jałówkę i mów, że przybyłeś złożyć ofiarę Panu. 3 Zaproś też Isajego na ucztę ofiarną, a Ja cię potem powiadomię, co masz dalej czynić. Namaścisz mi zaś tego, którego ci wskażę. 4 I uczynił Samuel, jak mu nakazał Pan: Poszedł do Betlejemu, a starsi miasta, wystraszeni, wyszli naprzeciw niego i rzekli: Czy twoje przyjście oznacza pokój? 5 On odrzekł: Pokój! Przyszedłem, aby złożyć ofiarę Panu. Poświęćcie się, aby móc pójść ze mną na ucztę ofiarną. Poświęcił też Isajego wraz z jego synami i zaprosił ich na ucztę ofiarną. 6 A gdy przyszli, zobaczył Eliaba i pomyślał: Zapewne ten jest pomazańcem Pana. 7 Ale Pan rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki wzrost; nie uważam go za godnego, albowiem Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce. 8 Potem przywołał Isaj Abinadaba i kazał mu przejść przed Samuelem. Ale ten rzekł: Także tego nie wybrał Pan. 9 Isaj przyprowadził Szammę. Ale Samuel rzekł: I tego nie wybrał Pan. 10 I przyprowadził Isaj siedmiu swoich synów przed Samuela. Ale Samuel rzekł do Isajego: Nie wybrał ich Pan. 11 Potem rzekł Samuel do Isajego: Czy to już wszyscy młodzieńcy? A ten odrzekł: Pozostał jeszcze najmłodszy, lecz on pasie trzodę. Rzekł więc Samuel do Isajego: Poślij po niego i sprowadź go. Nie zasiądziemy do stołu, aż przyjdzie tutaj. 12 Posłał więc i sprowadził go. A on był rumiany i miał piękne oczy i ładny wygląd. I rzekł Pan: Wstań, namaść go, gdyż to jest ten. 13 Wtedy wziął Samuel róg z olejem i namaścił go w gronie jego braci; i od tego dnia Duch Pański spoczął na Dawidzie i pozostał na nim nadal, Samuel zaś powstał i poszedł do Ramy.

W 1 Księdze Samuela 9 prorok Samuel namaszcza Saula na króla Izraela. Jednak Saul okazuje się być nieposłuszny Bogu. Nie zachowuje się jak król pod władzą Boga. Dlatego zostaje odrzucony przez Boga. “Ponieważ wzgardziłeś rozkazem Pana, więc i On wzgardził tobą i nie będziesz królem.” (1 Księga Samuela 15 werset 23). Następnie, w 1 Księdze Samuela 16, Bóg wysyła Samuela do Betlejem, aby namaścić Dawida, najmłodszego syna Jessego, na króla. Jesse jest potomkiem Boaza i Rut. Betlejem leży w obszarze pokolenia Judy. Ojciec Judy, Jakub, błogosławił Jude słowami: “Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, aż przyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody.” (Księga Rodzaju 49 werset 10). Teraz ta obietnica Boga spełnia się na Dawidzie: “Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją.” (Dzieje Apostolskie 13 werset 22). Jednak jest to jeszcze wstępne wypełnienie. Królestwo Dawida jest zapowiedzią królestwa Mesjasza: Jezusa, Syna Dawida (Ewangelia Mateusza 1). Dawid jest pasterzem owiec. Zostaje namaszczony na króla, aby być pasterzem swojego ludu. Prorok Ezechiel prorokuje (długo po śmierci Dawida): “Ustanowię nad nimi jednego pasterza, mojego sługę Dawida, i będzie je pasł; będzie je pasł i będzie ich pasterzem. A Ja, Pan, będę ich Bogiem, a mój sługa Dawid będzie księciem wśród nich - Ja, Pan, to powiedziałem.” (Ezechiel 34, wersety 23 i 24). W tyn proroctwie wspomniany jest pasterz Dawid. Oznacza to: potomka Dawida, zgodnie z obietnicą z 2 Księgi Samuela 7 werset 16: “I trwać będzie twój dom i twoje królestwo na wieki przede mną; tron twój też utwierdzony będzie na wieki.” To proroctwo spełnia się w Jezusie, Królu-Pasterzu. W Ewangelii według Jana 10 Jezus, Syn Dawida, nazywa siebie Dobrym Pasterzem, który oddaje życie za swoje owce. Patrz także Księgę Izajasza 40 werset 11. Jezus będzie panować na wieki: “Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.” (Ewangelia Łukasza 1 wersety 32 i 33). Patrz także Księgę Izajasza 55 werset 4. Jezus nazywa siebie Synem Dawida i Panem: “A Jezus, nauczając w świątyni, odezwał się i rzekł: Jakże to uczeni w Piśmie mogą mówić, że Chrystus jest synem Dawida? Wszak sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem stóp twoich? Sam Dawid nazywa go Panem, skądże więc jest synem jego? A wielkie mnóstwo ludu chętnie go słuchało.” (Ewangelia Marka 12 wersety od 35 do 37). 144 Jezus nazywa siebie Początkiem i Potomkiem Dawida: “Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach. Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna.” (Objawienie 22 werset 16).

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram