Natan karci Dawida

1 Księga Samuela 17, wersety od 33 do 37: 1 Wtedy Pan posłał Natana do Dawida, a ten, przyszedłszy do niego, powiedział: W pewnym mieście było dwóch mężów, Jeden bogaty, a drugi ubogi. 2 Bogaty miał bardzo wiele owiec i bydła, 3 Ubogi zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, Którą nabył. I żywił ją, a ona wyrosła u niego Razem z jego dziećmi. Z chleba jego jadała, z kubka jego piła, Na łonie jego sypiała i była mu jak córka. 4 Pewnego razu przybył do męża bogatego podróżny. Żal mu było wziąć ze swoich owiec czy ze swojego bydła, Aby je przyrządzić dla podróżnego, Który do niego przybył. Wziął więc owieczkę tego męża ubogiego, I ją przyrządził dla męża, który do niego przybył. 5 Wtedy Dawid wybuchnął wielkim gniewem na owego męża i rzekł do Natana: Jako żyje Pan, że na śmierć zasługuje mąż, który tak postąpił. 6 Za owieczkę zapłaci w czwórnasób, dlatego że taką rzecz uczynił i że nie miał litości. 7 Wtedy Natan rzekł do Dawida: Ty jesteś tym mężem. Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Ja cię namaściłem na króla nad Izraelem i Ja cię wyrwałem z ręki Saula. 8 Dałem ci dom twojego pana i żony twojego pana na twoje łono, dałem ci dom Izraela i Judy, a jeśliby to było za mało, byłbym dodał ci jeszcze nadto. 9 Dlaczego więc wzgardziłeś słowem Pana, popełniając zło w oczach jego? Uriasza Chetejczyka zabiłeś mieczem, jego żonę wziąłeś sobie za żonę, jego zaś zabiłeś mieczem Ammonitów. 10 Teraz już nie odstąpi miecz od twojego domu po wszystkie czasy, dlatego że mną wzgardziłeś i wziąłeś żonę Uriasza Chetejczyka, aby była twoją żoną. 11 Tak mówi Pan: Oto Ja wzbudzę zło w twoim własnym domu przeciwko tobie, na twoich oczach zabiorę ci twoje żony i dam je innemu, i będzie z nimi obcował w blasku tego słońca. 12 Ty wprawdzie uczyniłeś to potajemnie, Ja jednak uczynię to wobec całego Izraela i przy blasku słońca. 13 Wtedy rzekł Dawid do Natana: Zgrzeszyłem wobec Pana. Natan zaś rzekł do Dawida: Pan również odpuścił twój grzech, nie umrzesz. 14 Ponieważ jednak czynem tym zbezcześciłeś Pana, przeto syn, który ci się urodził, musi umrzeć. 15 Potem Natan poszedł do swojego domu. Pan zaś ugodził dziecię, które żona Uriasza urodziła Dawidowi, i ono zachorowało.

Skarcenie króla Dawida przez proroka Natana wynika z grzechów Dawida, popełnionych cudzołóstwem z Batszebą i zamachem na życie jej męża Uriasza. Zobacz 2 Księgę Samuela 11. Pozycja Dawida wybranego przez Boga i namaszczonego króla Izraela sprawia, że te grzechy są szczególnie poważne i ciężkie. Dawid nie tylko daje złe przykłady swojemu ludowi, ale także daje wrogom powód do bluźnierstw wobec Imienia Pana. Bóg zawsze wspierał i błogosławił Dawida, ale mimo tego Dawid teraz postępuje wbrew Jego woli i przykazaniom. Prorok Natan przychodzi do pałacu Dawida i przedstawia mu sprawę. (Król czasami działał jako sędzia.) Gdy Natan opowiada historię o bogatym i biednym człowieku, Dawid płonie gniewem na widok bogatego człowieka. Wydaje osąd nad nim, wzywając Imię Boże. Wtedy okazuje się, że historia Natana jest proroctwem w formie przypowieści; “bogatym człowiekiem” w opowieści jest sam Dawid; “Ty jesteś tym mężem!” Następnie Natan przemawia do Dawida w Imieniu Bożym i oskarża go o niewdzięczność, niewierność i nieposłuszeństwo. Opowiada, jaka będzie kara za jego grzechy. Grzechy były popełniane potajemnie, ale kara za grzech będzie publiczna. Dawid reaguje z poczuciem winy: „Wtedy rzekł Dawid do Natana: Zgrzeszyłem wobec Pana’” (2 Księga Samuela 12, werset 13). Dawid zasłużył na karę śmierci, ale Bóg jest mu łaskawy. Jednak jego grzechy będą miały konsekwencje: miecz nie odejdzie na zawsze od domu Dawida. Również dziecko, które Batszeba urodzi, umrze. Niektórzy wykładowcy widzą we wspomnieniu o czterokrotnej rekompensacie nawiązanie do czterech dzieci Dawida, które zmarły: pierwszego dziecka Batszeby, Amnona, Absaloma i Adoniasza. 145 Psalm 51 to psalm pokutny, który wyraża żal Dawida: 1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy, 2 Gdy wdał się z Batszebą i przyszedł do niego prorok Natan. 3 Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! 4 Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego! 5 Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną. 6 Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem I uczyniłem to, co złe w oczach twoich, Abyś okazał się sprawiedliwy w wyroku swoim, Czysty w sądzie swoim.” I tak dalej. Król Dawid był pod wieloma względami prefiguracją Syna Dawida: Króla Jezusa, Mesjasza Izraela. Pan był z Dawidem, a jego rządy były w wielu aspektach sprawiedliwe. Jednak okazuje się, że i on jest grzesznym i ułomnym człowiekiem, w przeciwieństwie do Mesjasza, Jezusa: „To znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania. Dlatego w miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy, jak gdyby przez nas Bóg upominał; w miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem. On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.” (2 List do Koryntian 5, wersety od 19 do 21) „Baczcie więc pilnie, jak macie postępować, nie jako niemądrzy, lecz jako mądrzy, Wykorzystując czas, gdyż dni są złe. Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, jaka jest wola Pańska.” (List do Efezjan 5, wersety od 15 do 17)

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram