Tak jak Mojżesz, Dawid przez pewien czas był pasterzem, przygotowując się do przywództwa nad ludem Izraela. Sposób, w jaki Dawid wypełniał rolę pasterza, jest jasny, z tego, co mówił Saulowi w 1 Księdze Samuela 17, od wersetu 33 do 37: ryzykował życie dla swoich owiec, pokonywał lwa i niedźwiedzia z pomocą Bożą. Tak więc stał się prefiguracją Jezusa, Dobrego Pasterza, który oddaje życie swoje za owce (Ewangelia Jana 10, werset 11).
Dawid grał na harfie (kinnor) i śpiewał podczas grania (1 Księga Samuela 16, werset 18). W Księdze Psalmów znajdują się 72 psalmy napisane przez niego. Przykładem jest Psalm 23, psalm o temacie: “Pan jest Pasterzem moim”. Zaufanie do Pasterza nie jest naiwne ani łatwe. Chodzi o osobiste poznanie i podążanie za Panem, również w konkretnej sytuacji zagrożenia śmiercią.
Wiele psalmów wyraża wdzięczność za wybawienie z niebezpieczeństw, cierpień i ucisku. W Psalmie 22, werset 22, Dawid modli się: “Wybaw mnie z paszczy lwa”. Psalm 22 jest jednocześnie mesjańskim psalmem, w którym przepowiedziane jest cierpienie Chrystusa.
Prorok Ezechiel zapowiada, że powstanie Pasterz z rodu Dawida, aby być pasterzem ludzi (Ezechiel 34, werset 23). Metafora Boga jako osobistego Pasterza i Dawida jako pasterza ludu łączą się w Jezusie, który jest zarówno Bogiem, jak i człowiekiem (Ewangelia Jana 10, werset 14). On, Chrystus, jest Dobrym Pasterzem, który strzeże dusze wiernych (1 List Piotra 2, werset 25).
143
1 List Piotra 5, werset 8: “Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć.”.
List do Hebrajczyków 13, wersety 20 i 21: “A Bóg pokoju, który przez krew przymierza wiecznego wywiódł spośród umarłych wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, Niech was wyposaży we wszystko dobre, abyście spełnili wolę jego, sprawując w nas to, co miłe jest w oczach jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.