Nawrócenie się Saula

Dzieje Apostolskie 9, wersety od 1 do 19 1 A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana 2 I prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy. 3 I stało się w czasie drogi, że gdy się zbliżał do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba, 4 A gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? 5 I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz; 6 Ale powstań i idź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. 7 A mężowie, którzy z nim byli w drodze, stanęli oniemiali, głos bowiem słyszeli, ale nikogo nie widzieli. 8 I podniósł się Saul z ziemi, lecz gdy otworzył oczy swoje, nic nie widział; wiodąc go tedy za rękę, zaprowadzili go do Damaszku. 9 I przez trzy dni nie widział i nie jadł, i nie pił. Saul w Damaszku 10 A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie. 11 Pan zaś do niego: Wstań i idź na ulicę Prostą, i zapytaj w domu Judy o Saula z Tarsu; oto właśnie się modli. 12 I ujrzał w widzeniu męża, imieniem Ananiasz, jak wszedł, i ręce na niego włożył, aby przejrzał. 13 Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, ile złego wyrządził świętym twoim w Jerozolimie; 14 Ma także upoważnienie od arcykapłanów, aby tutaj uwięzić wszystkich, którzy wzywają imienia twego. 15 Lecz Pan rzekł do niego: Idź, albowiem mąż ten jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię moje przed pogan i królów, i synów Izraela; 16 Ja sam bowiem pokażę mu, ile musi wycierpieć dla imienia mego. 17 I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, włożył na niego ręce i rzekł: Bracie Saulu, Pan Jezus, który ci się ukazał w drodze, jaką szedłeś, posłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. 18 I natychmiast opadły z oczu jego jakby łuski i przejrzał, wstał i został ochrzczony. 19 A gdy przyjął pokarm, odzyskał siły. I przebywał zaledwie kilka dni z uczniami, którzy byli w Damaszku,

Po wylaniu Ducha Świętego, w początkach istnienia wspólnoty chrześcijańskiej, chrześcijanie – ci, którzy należeli do „zwolenników drogi” (Dzieje Apostolskie 9:2) – byli zaciekle prześladowani. Prześladowania te pochodziły ze strony judaizmu, począwszy od ukamienowania Szczepana (Dzieje Apostolskie 7 i 8). Uczestniczył w nich również Paweł (zwany wcześniej Saulem), młody, utalentowany i gorliwy faryzeusz. Działał za przyzwoleniem arcykapłana i Wysokiej Rady w Jerozolimie. Saul „siał grozę i mord”. „Tępił Zbór” (Dzieje Apostolskie 8:3), sądząc, że w ten sposób „oddaje Bogu przysługę” (Ewangelia Jana 16:2). Prześladowania te sprawiły, że chrześcijanie zaczęli uciekać, między innymi do Damaszku. Saul poprosił arcykapłana o upoważnienie do ścigania ich również tam i wtrącania ich do więzienia. W pobliżu Damaszku nagle otoczyło go światło jaśniejsze od słońca. Saul i jego towarzysze upadli na ziemię. Sam Jezus Chrystus ukazał mu się i przemówił do niego po hebrajsku: „Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz?”. Saul zapytał: „Kim jesteś, Panie?”. Otrzymał odpowiedź: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi”. To ostatnie zdanie odnosi się do opornych zwierząt pociągowych, które kopią w tył, uderzając o żelazny kolec. Symbolizuje to opór Saula wobec Bożego dzieła. Wspólnota chrześcijańska jest „ciałem Chrystusa”, więc Saul prześladował samego Chrystusa. Spotkanie z wywyższonym Chrystusem natychmiast spowodowało głęboką przemianę w Saulu. Drżąc, zapytał: „Panie, co chcesz, abym uczynił?”. Ślepy, ale z otwartymi duchowymi oczami, został zaprowadzony do Damaszku. Bóg posłał do niego ucznia Ananiasza. W Dziejach Apostolskich 9:15 Pan mówi o Żydzie Saulu: „albowiem mąż ten jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię moje przed pogan i królów, i synów Izraela”. 151 Dzieje Apostolskie 22, wersety 14 i 15: „A on rzekł: Bóg ojców naszych przeznaczył cię, abyś poznał wolę jego oraz abyś oglądał Sprawiedliwego i usłyszał głos z ust jego. Ponieważ będziesz mu świadkiem tego, coś widział i słyszał, wobec wszystkich ludzi.”. W 1 Liście do Tymoteusza 1, wersety 15 i 16 Paweł/Saul pisze: „Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy. Ale dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby na mnie pierwszym Jezus Chrystus okazał wszelką cierpliwość dla przykładu tym, którzy mają weń uwierzyć ku żywotowi wiecznemu.”.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram