Paweł i Sylas w Filippi

Dzieje Apostolskie 16, wersety od 16 do 34 16 A gdyśmy szli na modlitwę, zdarzyło się, że spotkała nas pewna dziewczyna, która miała ducha wieszczego, a która przez swoje wróżby przynosiła wielki zysk panom swoim. 17 Ta, idąc za Pawłem i za nami, wołała mówiąc: Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego i zwiastują wam drogę zbawienia. 18 A to czyniła przez wiele dni. Wreszcie Paweł znękany, zwrócił się do ducha i rzekł: Rozkazuję ci w imieniu Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I w tej chwili wyszedł. Paweł i Sylas pojmani i uwięzieni 19 A gdy jej panowie ujrzeli, że przepadła nadzieja na ich zysk, pochwycili Pawła i Sylasa, zawlekli ich na rynek przed urzędników. 20 I stawiwszy ich przed pretorów, rzekli: Ci oto ludzie, którzy są Żydami, zakłócają spokój w naszym mieście 21 I głoszą obyczaje, których nie wolno nam, jako Rzymianom, przyjmować ani zachowywać. 22 Wraz z nimi wystąpił też przeciwko nim tłum, a pretorzy, zdarłszy z nich szaty, kazali ich siec rózgami; 23 A gdy im wiele razów zadali, wrzucili ich do więzienia i nakazali stróżowi więziennemu, aby ich bacznie strzegł. 24 Ten, otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu, a nogi ich zakuł w dyby. 25 A około północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem wielbili Boga, więźniowie zaś przysłuchiwali się im. 26 Nagle powstało wielkie trzęsienie ziemi, tak że się zachwiały fundamenty więzienia i natychmiast otworzyły się wszystkie drzwi, a więzy wszystkich się rozwiązały. 27 A gdy się przebudził stróż więzienny i ujrzał otwarte drzwi więzienia, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. 28 Lecz Paweł odezwał się donośnym głosem, mówiąc: Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy. 29 Zażądał wtedy światła, wbiegł do środka i drżąc cały, przypadł do nóg Pawła i Sylasa, 30 I wyprowadziwszy ich na zewnątrz, rzekł: Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony? 31 A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom. 32 I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu. 33 Tejże godziny w nocy zabrał ich ze sobą, obmył ich rany, i zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy. 34 I wprowadził ich do swego domu, zastawił stół i weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga.

Za sprawą wizji Duch Święty prowadzi Pawła, Sylasa, Tymoteusza i Łukasza z Azji Mniejszej (obecnie Turcja) do Macedonii (obecnie Grecja). Przez port w Neapolu docierają do Filippi. Filippi jest pierwszym europejskim miastem, w którym Paweł głosi Ewangelię. Czyni to przez wiele dni. Jednak szatan stawia opór. W wyniku fałszywego oskarżenia Pawłowi i Sylasowi zostają zdarte ubrania, są bici kijami i bez sądu wrzuceni do więzienia. Strażnik umieszcza ich w najgłębszej celi i dodatkowo wkłada ich nogi w dyby. Około północy Paweł i Sylas modlą się i śpiewają pieśni pochwalne dla Boga. „Ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.” (1 Piotra 4:13) Nagle dochodzi do silnego trzęsienia ziemi. Kajdany wszystkich więźniów zostają zerwane. „Pan oswobadza więźniów” (Psalm 146:7) Strażnik, przekonany, że wszyscy więźniowie uciekli, dobywa miecza, by odebrać sobie życie. „Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy” – woła Paweł. Strażnik prosi o światło, wskakuje do celi (prawdopodobnie przez otwór w podłodze powyżej) i drżąc pada do stóp Pawła i Sylasa. Wyprowadza ich na zewnątrz i pyta: „Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony?” Słowa „być zbawionym” oznaczają w tym kontekście: zostać duchowo uratowanym, ocalonym 153 i zbawionym przez Boga oraz otrzymać życie wieczne. Prawdopodobnie strażnik wcześniej słyszał, że Paweł i jego towarzysze głoszą drogę do zbawienia. Odpowiadają mu: „Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.” Następnie wyjaśniają mu więcej: „I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu.” Strażnik uwierzył w Ewangelię. Jego wiara i wdzięczność objawiają się w tym, że natychmiast obmywa rany Pawła i Sylasa. Następnie on i jego domownicy przyjmują chrzest, a potem przygotowują wspólny posiłek. „Miej w pamięci Jezusa Chrystusa, który został wskrzeszony z martwych, jest z rodu Dawidowego, według mojej ewangelii, dla której cierpię niczym złoczyńca aż do więzów, ale Słowo Boże nie jest związane; Dlatego wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia, które jest w Chrystusie Jezusie, wraz z chwałą wiekuistą.” (2 List do Tymoteusza 2, wersety od 8 do 10)

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram