Wieża Babel

Księga Rodzaju 11, wersety od 4 do 9 4 Potem rzekli: Nuże, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby aż do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy nie rozproszyli się po całej ziemi! 5 Wtedy zstąpił Pan, aby zobaczyć miasto i wieżę, które budowali ludzie. 6 I rzekł Pan: Oto jeden lud i wszyscy mają jeden język, a to dopiero początek ich dzieła. Teraz już dla nich nic nie będzie niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. 7 Przeto zstąpmy tam i pomieszajmy ich język, aby nikt nie rozumiał języka drugiego! 8 I rozproszył ich Pan stamtąd po całej ziemi, i przestali budować miasto. 9 Dlatego nazwano je Babel, bo tam pomieszał Pan język całej ziemi i rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi.

Po potopie (potopie biblijnym) Bóg daje człowiekowi polecenie, aby się rozmnażać i mieć dzieci, aby napełnić ziemię. Pomimo tego polecenia, na równinie w krainie Szinear, budowane jest miasto i wysoka wieża pod hasłem: “zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby aż do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy nie rozproszyli się po całej ziemi!.” Księga Rodzaju 11, werset 4. Ludzie pragną być niezależni i potężni. Chcą zbudować wieżę, której szczyt sięga do nieba. Bóg udaremnia ich plany, kara ich poplątaniem języków, dzięki czemu przestają się nawzajem zrozumieć. Obraz przedstawia niezrozumienia, zdumienia i frustracje, które wtedy powstają. Skutkiem pomieszania języków jest zatrzymanie budowy i rozproszenie ludzi po całej ziemi. Miejsce, gdzie budowana jest wieża, nazywane jest przez ludzi “Babel”. Babel pozostaje w reszcie Biblii symbolem ludzkiej pychy i samozachowawczości wobec Boga.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram