Sparaliżowany spuszczony przez dach

Ewangelia Łukasza 5, wersety od 17 do 25 17 I stało się pewnego dnia, gdy nauczał, a siedzieli tam faryzeusze i nauczyciele zakonu, którzy przybyli ze wszystkich wiosek galilejskich i judzkich, i z Jerozolimy, a w nim była moc Pana ku uzdrawianiu, 18 Że oto mężowie nieśli na łożu człowieka sparaliżowanego, i usiłowali wnieść go i położyć przed nim, 19 A nie znalazłszy drogi, którędy by go mogli wnieść z powodu tłumu, weszli na dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem do środka przed samego Jezusa. 20 I ujrzawszy wiarę ich, rzekł: Człowieku, odpuszczone są ci grzechy twoje. 21 Wtedy uczeni w Piśmie i faryzeusze zaczęli zastanawiać się i mówić: Któż to jest, co bluźni? Któż może grzechy odpuszczać, jeśli nie Bóg jedynie? 22 A Jezus poznał myśli ich i odpowiadając, rzekł do nich: Cóż to rozważacie w sercach waszych? 23 Co jest łatwiej, rzec: Odpuszczone są ci grzechy twoje, czy rzec: Wstań i chodź? 24 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy, rzekł do sparaliżowanego: Powiadam ci: Wstań, podnieś łoże swoje i idź do domu swego. 25 I zaraz wstał przed nimi, podniósł to, na czym leżał, i odszedł do domu swego, chwaląc Boga.

Kilku przyjaciół chce przyprowadzić swojego sparaliżowanego przyjaciela do Jezusa w celu uzdrowienia. Przy domu, w którym jest Jezus, jest tak wielu ludzi, że przyjaciele nie mogą wejść do środka. Wielu domów w starożytnym Izraelu posiadało zewnętrzne schody prowadzące na płaski dach. Przyjaciele wspinają się na górę i spuszczają sparaliżowanego człowieka przez dziurę w dachu aż do stóp Jezusa. To akt wiary. W Ewangelii Łukasza 5,20 czytamy: “I widząc wiarę ich, rzekł: Człowiecze, odpuszczają ci się grzechy twoje”. Jezus pokazuje, że najgłębszym problemem sparaliżowanego nie jest jego choroba, lecz jego grzech. Następnie Jezus uzdrawia sparaliżowanego człowieka jako dowód swojej boskiej władzy.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram