Przypowieść o wielkim ucztowaniu opisana w Łukaszu 14 przypomina przypowieść o królewskim weselu w Mateuszu
22.
W obu przypowieściach Jezus opowiada o zaproszonych gościach, którzy nie przychodzą. Podają oni różne powody
swojego nieobecności.
Gospodarz jest zdenerwowany i wysyła swoje sługi na ulice i skrzyżowania, aby zaprosili wszystkich, których spotkają -
żebraków, kalekich, ślepych, sparaliżowanych, zarówno dobrych, jak i złych ludzi - na ucztę / wesele.
Obie przypowieści mają na celu ukazanie, jak różnie reaguje się na Ewangelię, w której każdy jest zaproszony, by pójść
do Jezusa i pojednać się z Bogiem.
Wielu zaproszonych ma wymówki, aby nie przyjść.
Objawienie Jana 19, werset 9:
I rzecze do mnie: Napisz: Błogosławieni, którzy są zaproszeni na weselną ucztę Baranka. I rzecze do mnie: To są prawdziwe
Słowa Boże.
Ewangelia Jana 1, werset 29:
Nazajutrz ujrzał Jezusa, idącego do niego, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.