Ołtarz Abrama pod Hebronem

Księga Rodzaju 13, werset 18 Wtedy Abram zwinął namioty i przybył, by zamieszkać w dąbrowie Mamre pod Hebronem. Tam zbudował Panu ołtarz.

W Księdze Rodzaju 11 i 12 czytamy o Abramie, potomku Sema. Pan wzywa Abrama, aby opuścił swoje miejsce zamieszkania w Ur w Mezopotamii i udał się do ziemi, którą Bóg mu wskaże: do Kanaanu. Bóg obiecuje, że błogosławić będzie Abrama wielkim potomstwem, a to potomstwo otrzyma ziemię Kanaan. Również mówi do Abrama: “staniesz się błogosławieństwem” i “będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi.” Abram wyrusza do Kanaanu. Podczas podróży przez ten kraj buduje kilka ołtarzy dla Pana; w Sichem, w okolicach Betel i Aj, a następnie w Hebronie, gdzie znajdują się dęby Mamre. Ten ołtarz jest przedstawiony na obrazie. Hebron jest widoczny na tle. Miasto jest wspomniane w Księdze Jozuego 20 jako jedno z sześciu “miast schronienia”. Ołtarz to miejsce, gdzie składana jest ofiara. Abram odpowiada na obietnice Boga za pomocą uwielbienia. Ofiara na ołtarzu była nieodłącznym elementem uwielbienia. Ofiara wskazuje na ostateczną ofiarę Jezusa, dzięki której możemy zbliżyć się do Boga. Hebron oznacza “miejsce wspólnoty, związku”. Mamre oznacza “bogactwo” lub “sycenie”. Abram doświadczył wspólnoty z Panem w czasie uwielbienia i spoczywał w wiarygodności Jego obietnic dotyczących ziemi i potomstwa. Oczekiwał przez wiarę “miasta, którego budowniczym i twórcą jest Bóg.” (List do Hebrajczyków 11, werset 10). Jezus powiedział o Abrahamie: “Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień mój, i oglądał, i radował się.” Ewangelia Jana 8, werset 56.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram