Pascha

Księga Wyjścia 12, wersety od 21 do 23 21 Potem Mojżesz wezwał wszystkich starszych Izraela i rzekł do nich: Idźcie i weźcie sobie po jednym baranku na rodzinę, i zabijcie go na ofiarę paschalną. 22 Weźcie też wiązkę hyzopu i zanurzcie we krwi, która jest w misie, i pomażcie nadproże i oba odrzwia krwią z misy. Niech nikt z was nie wychodzi z drzwi domu swego aż do rana, 23 Gdyż Pan przechodzić będzie, aby uderzyć Egipcjan. A gdy ujrzy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, ominie Pan te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do domów waszych, aby zadać cios.

Po śmierci Józefa i jego braci ich potomkowie stają się liczni w Egipcie. Po pewnym czasie wstępuje nowy faraon, który nie znał Józefa. Nakłada na Izraelitów ciężką pracę przymusową. Wówczas Pan pamięta o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, a mianowicie obietnicy, że da im ziemię Kanaan. Słyszy jęki cierpiącego ludu. Bóg powołuje Mojżesza na przywódcę ludu i nakazuje mu wyprowadzić Izraela z Egiptu. Jednak faraon nie chce wypuścić ludu. Ze względu na tę odmowę Bóg nawiedza Egipt dziesięcioma plagami. Dziesiątą plagą jest śmierć wszystkich pierworodnych w kraju. Izraelici nie zostaną jednak dotknięci tą plagą, jeśli na górnych i bocznych futrynach drzwi swojego domu posmarują krew zabitej jagnięcej ofiary. Kiedy Pan zobaczy tę krew, przejdzie obok ich drzwi i oszczędzi ich pierworodne dzieci. Na obrazie widzimy pierworodnego syna, który przygląda się, jak jego ojciec smaruje krew na futrynach drzwi. Pascha (co oznacza “przejście”) jest podobieństwem ofiary Jezusa Chrystusa, który jako Baranek Boży wylał swoją krew za grzeszników i umarł zastępczo za tych, którzy w Niego wierzą i schronią się za Jego krwią. Pierwszy List do Koryntian 5, werset 7: “Albowiem na naszą wielkanoc jako baranek (dosłownie: Pascha) został ofiarowany Chrystus.”

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram