Wróć do przeglądu

Mojżesz w wiklinowym koszyku

Księga Wyjścia 2:5-6

I zeszła córka faraona, aby się kąpać w Nilu, a służące jej przechadzały się nad brzegiem Nilu. Gdy ujrzała koszyk w sitowiu, posłała swą służącą, aby go przyniosła. Gdy go otworzyła, zobaczyła dziecko, a był to chłopiec, który płakał. I ulitowała się nad nim, mówiąc: Jest to jedno z dzieci hebrajskich.

Pełny tekst biblijny

Księga Wyjścia 2, wersety od 1 do 10 1 A pewien mąż z rodu Lewiego poszedł i pojął za żonę córkę z rodu Lewiego. 2 Kobieta ta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące. 3 A gdy nie mogła ukrywać go dłużej, sporządziła dla niego koszyk z trzciny i powlekła go żywicą i smołą, a włożywszy weń dziecko, położyła go w sitowiu na brzegu Nilu. 4 Siostra zaś jego stanęła z daleka, aby wiedzieć, co się z nim stanie. 5 I zeszła córka faraona, aby się kąpać w Nilu, a służące jej przechadzały się nad brzegiem Nilu. Gdy ujrzała koszyk w sitowiu, posłała swą służącą, aby go przyniosła. 6 Gdy go otworzyła, zobaczyła dziecko, a był to chłopiec, który płakał. I ulitowała się nad nim, mówiąc: Jest to jedno z dzieci hebrajskich. 7 Wtedy siostra jego rzekła do córki faraona: Czy mam pójść i zawołać ci kobietę, mamkę hebrajską, by ci karmiła to dziecko? 8 I rzekła do niej córka faraona: Idź! Dziewczyna poszła i zawołała matkę dziecka. 9 I rzekła do niej córka faraona: Zabierz to dziecko i wykarm mi je, a ja dam ci należną zapłatę. Wzięła więc kobieta dziecko i wykarmiła je. 10 A gdy dziecko podrosło, przyprowadziła je do córki faraona; ta zaś miała go za syna. I nazwała go Mojżesz, mówiąc: Wyciągnęłam go z wody.

Wyjaśnienie tego obrazu

Po śmierci Józefa i jego braci ich potomkowie stają się liczni w Egipcie. Po pewnym czasie na tron wstępuje nowy faraon, który nie znał Józefa. Widzi on wzrost ludu Izraela jako zagrożenie i nakłada na nich ciężką pracę przymusową. Ponadto nakazuje położnym zabijać wszystkich synów urodzonych przez Izraelitki. Położne jednak ignorują jego rozkaz. Następnie faraon rozkazuje wszystkim Egipcjanom wrzucać hebrajskich chłopców do Nilu. W tej sytuacji rodzi się Mojżesz. Jego matka Jochebed ukrywa go przez trzy miesiące. Aby go uratować, umieszcza go w wiklinowym koszyku, który jest wodoodporny i zostawia przy brzegu Nilu. List do Hebrajczyków 11, werset 23. Jego siostra Miriam patrzy z oddali, co się z nim stanie. Na obrazie widoczna jest jej twarz między trzcinami. Mojżesz zostaje znaleziony przez córkę faraona. Przyjmuje go za swojego syna i wychowuje go na dworze egipskim. Porówniania z życiem Jezusa: Również po Jego narodzeniu istnieje okrutny władca, Herod, który każe mordować żydowskie dzieci. I Jezus także był w Egipcie. Ewangelia Mateusza 2, wersety 14 i 15: “Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu. 15I przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co powiedział Pan przez proroka, mówiącego: Z Egiptu wezwałem syna mego.” W Księdze Rodzaju 15 Bóg obiecuje Abrahamowi wyzwolenie jego potomków z kraju ucisku. Mojżesz zostaje przywódcą, który poprowadzi lud z “domu niewoli” w Egipcie. W tej roli pośredniczy między Bogiem a ludem. Dlatego jest nazywany “pośrednikiem Starego Przymierza*”. Mojżesz jest podobieństwem lub prefiguracją Jezusa, który jest “Pośrednikiem Nowego Przymierza*”. List do Hebrajczyków 8. 28 Bóg przemawia do Mojżesza, a Mojżesz przekazuje ludowi Słowo Boże. Mojżesz był więc prorokiem. Oprócz tego był także kapłanem i królem. Ofiarował się za lud i rządził nim. W życiu Jezusa widzimy te trzy urzędy w doskonały sposób spełnione: Jezus wybawia człowieka z niewoli grzechu. On jest Arcykapłanem, który składa samego siebie w ofierze dla pojednania z Bogiem. List do Hebrajczyków 9, wersety 11 i 12. Jako Wcielenie Słowa Bożego, On jest Wielkim Prorokiem. Ewangelia Jana 1 i Dzieje Apostolskie 3, werset 22. Jako Król rządzi, siedząc po prawicy Boga Ojca w niebie. List do Rzymian 8, werset 34. Ewangelia Jana 1, werset 17: “Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa.” Stare Przymierze to przymierze, które Bóg zawarł z ludem Izraela na górze Synaj. Księga Wyjścia 24, werset 8. List do Hebrajczyków 9, wersety od 18 do 20. Księga Jeremiasza 31, wersety od 31 do 34. Było ono powiązane z ofiarą w przybytku. Stare Przymierze jest zapowiedzią Nowego Przymierza, które zostało ustanowione przez Jezusa. Ewangelia Mateusza 26, werset 28. On przedstawia siebie jako nowy Baranek Paschalny, którego śmierć wprowadza Nowe Przymierze. Te Nowe Przymierze to nowe ustanowienie Boga, które umieszcza ludzi - przez odpuszczenie ich grzechów - w nowej relacji z Nim.

Zadaj pytanie dotyczące tego obrazu

Pobierz obraz za darmo Wolisz wydruk na płótnie?