Przejście przez Morze Czerwone

Księga Wyjścia 14, wersety od 23 do 31 23 Egipcjanie ścigali ich i weszli za nimi w środek morza - wszystkie konie faraona, jego rydwany i jego jeźdźcy. 24 A nad ranem spojrzał Pan na wojsko Egipcjan ze słupa ognia i obłoku, wzniecił popłoch w wojsku egipskim 25 I sprawił, że odpadły koła jego rydwanów, tak że z trudnością mogli posuwać się naprzód. Wtedy rzekli Egipcjanie: Uciekajmy przed Izraelem, gdyż Pan walczy za nich z Egipcjanami. 26 Pan zaś rzekł do Mojżesza: Wyciągnij rękę nad morze, aby się wody wróciły i zalały Egipcjan, ich rydwany i ich jeźdźców. 27 Mojżesz wyciągnął rękę nad morze i wróciło morze nad ranem na swoje miejsce, podczas gdy Egipcjanie uciekali w jego stronę. Tak wtrącił Pan Egipcjan w sam środek morza. 28 Powracające wody okryły wozy i jeźdźców całego wojska faraona, które weszło za nimi w morze. Nie ostał się z nich ani jeden. 29 Synowie izraelscy zaś przeszli po suchym gruncie środkiem morza, a wody były im jakby murem po ich prawej i lewej stronie. 30 Tak wybawił Pan w tym dniu Izraela z ręki Egipcjan; i widział Izrael Egipcjan martwych na brzegu morza. 31 Izrael ujrzał wielką moc, jaką okazał Pan na Egipcjanach, a lud bał się Pana i uwierzyli w Pana i w sługę jego Mojżesza

Po nawiedzeniu Egiptu dziesięcioma plagami, faraon w końcu pozwala ludowi Izraela odejść. Jednak wkrótce potem żałuje tej decyzji i postanawia podążyć za ludem. Izraelici znajdują się w trudnej sytuacji, ponieważ przed nimi jest Morze Czerwone, a egipska armia zbliża się od tyłu. Jednak obecność Boga jako zbawcy objawia się w tym, że Anioł Pański staje się kolumną chmury pomiędzy Egipcjanami a Izraelitami, uniemożliwiając Egipcjanom zbliżenie się do ludu. Mojżesz ma wyciągnąć swóją laskę nad morzem, a Pan sprawia, że woda rozstąpi się, tworząc suchy szlak, po którym lud może przejść na drugą stronę. Patrz również List do Hebrajczyków 11, werset 29. Następnie również Egipcjanie wraz ze swoimi wozami przechodzą przez morski szlak, być może kolumna chmury przesunęła się. Ale gdy Mojżesz na polecenie Pana wyciąga swoją rękę nad morze, woda wraca na swoje miejsce, a prześladowcy topią się. Wdzięczność za wybawienie objawia się w pieśni, którą po śmierci Egipcjan śpiewa Mojżesz wraz z Izraelitami. Księga Wyjścia 15. Porównaj z Objawieniem Jana 19, wersety od 1 do 6. Na obrazie położono nacisk na wdzięczność za wybawienie. Ksiega Izajasza 51, wersety 10 i 11: “Czy nie tyś osuszyło morze, wody wielkiej toni, uczyniło drogę poprzez głębiny morskie, aby przyszli odkupieni? I wrócą odkupieni przez Pana, i przybędą na Syjon z okrzykiem radości, a wieczna radość będzie nad ich głowami, dostąpią radości i wesela, zniknie zmartwienie i wzdychanie.” Wybawienie z Egiptu jest podobieństwem wybawienia wierzących przez Jezusa Chrystusa. Woda jest w tym kontekście obrazem sądu i śmierci. Przejście przez morze jest - podobnie jak Arka Noego - obrazem chrztu chrześcijańskiego. List Pawła do Rzymian 6, wersety 3 i 4: “Czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? 4Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.” Przeczytaj również List do Kolosan 2, werset 12. Stare niewolnicze życie zostawione zostało w wodzie śmierci. Bóg zamierzał, że Jego lud Izrael po wyzwoleniu z Egiptu będzie żył jako naród oddzielony, czyli święty. W późniejszym czasie Bóg dał im swoje przykazania jako wskazówki do życia w wdzięczności i posłuszeństwie. Niestety, pomimo wierności Boga, lud wielokrotnie popadał w grzech. W Nowym Testamencie takie postępowanie Izraela jest przedstawiane wierzącym jako ostrzeżenie: Pierwszy List do Koryntian 10, wersety od 1 do 6: “A chcę, bracia, abyście dobrze wiedzieli, że ojcowie nasi wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przez morze przeszli. I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i w morzu, I wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli, I wszyscy ten sam napój duchowy pili; pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus. Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg; ciała ich bowiem zasłały pustynię. A to stało się dla nas wzorem, ostrzegającym nas, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jak tamci pożądali.” Z tego wynika, że wybawienie nie jest gwarancją świętego życia. Świętość wymaga serca całkowicie oddanego Bogu, które jest stale prowadzone przez Ducha Świętego.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram