Pierwsza plaga: zamiana wody w krew

Księga Wyjścia 7, wersety od 14 do 23 14 I rzekł Pan do Mojżesza: Twarde jest serce faraona, wzbrania się wypuścić lud. 15 Idź więc jutro rano do faraona, gdy będzie wychodził nad wodę, stań przed nim na brzegu Nilu, a weź w rękę swoją laskę, która się zamieniła w węża. 16 I powiedz mu: Pan, Bóg Hebrajczyków, posłał mnie do ciebie z wezwaniem: Wypuść lud mój, aby mi służył na pustyni; lecz ty dotychczas nie usłuchałeś. 17 Dlatego tak mówi Pan: Po tym poznasz, żem Ja Pan: Oto Ja uderzę laską, którą mam w ręku, wody Nilu, a zamienią się w krew, 18 I wyginą ryby w Nilu, i Nil zacznie cuchnąć, Egipcjanie zaś nie będą mogli pić wody z Nilu. 19 Potem rzekł Pan do Mojżesza: Powiedz Aaronowi: Weź laskę swoją i wyciągnij rękę swoją nad wody Egiptu, nad jego rzeki, nad jego kanały i zalewy, i nad wszystkie jego zbiorniki wód, a zamienią się w krew, tak że krew będzie w całej ziemi egipskiej, a nawet w naczyniach drewnianych i kamiennych. 20 Mojżesz i Aaron uczynili tak, jak rozkazał Pan: Podniósłszy laskę uderzył wody Nilu na oczach faraona i na oczach jego sług; i wszystka woda w Nilu zamieniła się w krew, 21 I wyginęły ryby w Nilu, i Nil zaczął cuchnąć, tak że Egipcjanie nie mogli pić wody z Nilu. A krew była w całej ziemi egipskiej. 22 Jednak to samo uczynili czarami swoimi czarownicy egipscy i serce faraona pozostało nieczułe, i nie usłuchał ich, jak Pan zapowiedział. 23 Faraon odwróciwszy się, poszedł do swego pałacu i nie wziął sobie tego do serca.

W imieniu Boga Mojżesz i Aaron mają powiedzieć faraonowi: “Wypuść lud mój, aby mi służył na pustyni”. Faraon odmawia uznania Boga i wypuszczenia ludu. Następuje konfrontacja. Bóg ukazuje faraonowi swoją wszechmoc, wywołując plagi i nieszczęścia w Egipcie. Mają one ostatecznie przekonać faraona, aby wypuścił lud. Pierwsza plaga polega na zamienieniu wody w Nilu w krew. Kiedy faraon rano idzie nad brzeg Nilu, Mojżesz i Aaron mają tam się z nim spotkać. Mają mu wyjaśnić, że jako wynik jego odmowy woda Nilu zostanie zamieniona w krew. Mojżesz (lub Aaron) uderza swoją laską w wodę, która wcześniej zmieniła się w węża. Woda głównej rzeki Egiptu zmienia się w krew, ryby umierają, a z rzeki unosi się smród śmierci. Egipscy czarnoksiężnicy są w stanie przez swoje zaklęcia uczynić coś podobnego, więc faraon pozostaje przy swoim uporze i nie uznaje Boga. Jednak czarnoksiężnicy nie potrafią zmienić krwi z powrotem w wodę. Mojżesz tutaj działa jako “łącznik, pośrednik Starego Przymierza”, który w imieniu Boga dokonuje wyroku nad ciemiężcą i ostatecznie wyprowadza Jego lud z Egiptu. Jest on tym samym podobieństwem czy przedstawieniem “Posrednika Nowego Przymierza”, którym jest Jezus, który w Objawieniu Jana 19 jest nazwany “Słowem Bożym”. Jest to postać na białym koniu, która dokonuje sądu nad poganami. Dlatego Jego szata jest zmoczona we krwi (Objawienie Jana 19, werset 13). Werset 15 mówi, że On “tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego.” W Objawieniu Jana 16, wersety od 3 do 8 mowa jest o sądzie, w którym woda zostaje zamieniona w krew. Według wersetu 6 jest to odpłata za przelanie krwi świętych i proroków. Możliwe, że w Księdze Wyjścia 7 zamienienie wody w krew jest odpłatą za utopienie nowonarodzonych hebrajskich chłopców w Nilu. W tej pierwszej pladze woda zamienia się w krew. Pierwszym znakiem czy cudem, który Jezus uczynił publicznie, było przemienienie wody w wino (Ewangelia Jana 2). Pomiędzy krwią a winem jest nawiązanie podczas Ostatniej Wieczerzy, gdzie Jezus mówi: “Ten kielich (wypełniony winem) jest nowym przymierzem we krwi mojej” (Ewangelia Mateusza 26, wersety 27 i 28, Ewangelia Łukasza 22, werset 20). Jego krew została wylana, gdy On sam poniósł sprawiedliwy sąd Boga za nas.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram