Powołanie Mojżesza

Księga Wyjścia 3, wersety od 1 do 6 1 Gdy Mojżesz pasał trzodę teścia swego Jetry, kapłana Midianitów, pognał raz trzodę poza pustynię i przybył do góry Bożej, do Horebu. 2 Wtem ukazał mu się anioł Pański w płomieniu ognia ze środka krzewu; i spojrzał, a oto krzew płonął ogniem, jednakże krzew nie spłonął. 3 Wtedy rzekł Mojżesz: Podejdę, aby zobaczyć to wielkie zjawisko, dlaczego krzew się nie spala. 4 Gdy Pan widział, że podchodzi, aby zobaczyć, zawołał nań Bóg spośród krzewu i rzekł: Mojżeszu! Mojżeszu! A on odpowiedział: Oto jestem! 5 Wtedy rzekł: Nie zbliżaj się tu! Zdejm z nóg sandały swoje, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. 6 Rzekł też: Jam jest Bóg ojca twego, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba. Wtedy Mojżesz zakrył oblicze swoje, bał się bowiem patrzeć na Boga.

Mojżesz jest pasterzem w ziemi Midian. Prowadzi trzodę swego teścia Jetro. Wcześniej, gdy Mojżesz miał czterdzieści lat, próbował podburzyć lud Izraela do buntu przeciwko Egipcjanom, którzy ich uciskali. W trakcie tej próby zabił Egipcjanina. Jednak jego lud nie stanął za nim. Dzieje Apostolskie 7, wersety od 23 do 28. Porównaj w Ewangelii Jana 1, werset 11. Mojżesz następnie ucieka do Midianu. W Księdze Wyjścia 3 czytamy, że przybywa z trzodą pod górą Horeb. Tam dostrzega coś niezwykłego: płonący krzak, który jednak nie jest spalany przez ogień. Bóg (inaczej: Anioł Pański) objawia się w ogniu. Nakazuje Mojżeszowi zdjąć sandały, gdyż stoi na świętej ziemi. Mojżesz jest ogarnięty tym objawieniem i nie śmie patrzeć w twarz Boga. Pan (Jahwe) objawia się jako Bóg jego przodków i mówi Mojżeszowi, że widzi ucisk jego ludu i słyszy ich wołanie o pomoc. Przypomina o swoim przymierzu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Księga Wyjścia 2, werset 24. Mojżesz otrzymuje zadanie pójścia do faraona i wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu, zgodnie z obietnicą, którą Bóg złożył Abrahamowi w Księdze Rodzaju 15. Mojżesz przypomina sobie swoją wcześniejszą nieudaną próbę przekonania ludu i zgłasza zastrzeżenia. Uważa się za niewłaściwego i obawia się, że lud nie uwierzy, że działa w imieniu Boga. Pan wybaczająco odpowiada Mojżeszowi i spełnia wszystkie jego zastrzeżenia. Mojżesz może pójść do faraona wraz z bratem Aaronem. Teraz to sam Bóg prowadzi jako wybawca. Ogień jest również w innych miejscach w Biblii symbolem boskiej obecności. Zobacz Księga Rodzaju 15, werset 17. Księga Wyjścia 19, werset 18. Psalm 18, werset 9. Płonący krzak jest obrazem cierpienia i zarazem zachowania ludu Izraela. Obrazem wiecznego Boga, który na zawsze mieszka wśród swego ludu, aby go oczyścić i ochronić. Księga Zachariasza 2, werset 5. Księga Powtórzonego Prawa 4, werset 20 określa Egipt jako “żelazny piec”. To jest ogień próby i oczyszczenia. 30 Czterysta lat wcześniej Bóg przyprowadził Jakuba i jego potomstwo do Egiptu, gdzie obfitość zboża pozwoliła im się rozmnożyć. Pod koniec tego okresu egipski ucisk sprawił, że liczny lud zatęsknił za ziemią obiecaną, krainą mleka i miodu.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram