Symeon i Anna

Ewangelia Łukasza 2, wersety od 25 do 38 27 Przyszedł więc z natchnienia Ducha do świątyni, a gdy rodzice wnosili dziecię Jezus, by wypełnić przepisy zakonu co do niego, 28 On wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc: 29 Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju, 30 Gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje, 31 Które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów: 32 Światłość, która oświeci pogan, i chwałę ludu twego izraelskiego. 33 A ojciec jego i matka dziwili się temu, co mówiono o nim. 34 I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki jego: Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą, 35 I aby były ujawnione myśli wielu serc; także twoją własną duszę przeniknie miecz. 36 I była Anna, prorokini, córka Fanuela, z plemienia Aser; ta była bardzo podeszła w latach, a żyła siedem lat z mężem od panieństwa swego. 37 I była wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, i nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i w modlitwach dniem i nocą. 38 I nadszedłszy tejże godziny, wielbiła Boga i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy.

Kiedy nowo narodzony Jezus ma 40 dni, zostaje zaprezentowany swojemu Ojcu Niebieskiemu. Zdarza się to w świątyni w Jerozolimie. Tam jest również Symeon. Duch Święty obiecał mu, że ujrzy Jezusa przed swoją śmiercią. Duch prowadzi Symeona do świątyni. Tam przez Boże objawienie rozpoznaje w nowo narodzonym dziecku długo oczekiwanego Mesjasza. Bierze Dzieciątko na ręce i wielbi Boga. Ewangelia Łukasza 2, werset 28. W tym geście widzimy, że Symeon symbolizuje to, co zrobił każdy chrześcijanin: objął Jezusa Chrystusa wiarą, aby nawiązać z Nim relację i być zbawionym na wieki. Z hymnu, który potem wypowiedział Symeon, wynika, że przyjście Jezusa na ziemię oznacza zbawienie dla wszystkich narodów. 84-letnia prorokini Anna również jest obecna i dzieli się radością, kiedy osobiście spotyka długo oczekiwanego Zbawiciela. Spełnione proroctwa ze Starego Testamentu: Zgodnie z Księgą Kapłańską 12, werset 6, nowo narodzone Dzieciątko musiało zostać przedstawione Bogu Ojcu “gdy minęły dni jego oczyszczenia”. Jezus poddał się w ten sposób prawu żydowskiemu. O tym wydarzeniu prorokowano też w Księdze Jeremiasza 30, werset 21: “Z niego wywodzić się będzie jego książę, a jego władca wyjdzie spośród niego; i pozwolę mu przystąpić i zbliżyć się do mnie, bo któż narażałby swoje życie, by zbliżyć się do mnie? - mówi Pan.” List do Galacjan 4, werset 4 wyjaśnia ten przebieg zdarzeń: “Lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi,” Księga Izajasza 49, werset 6: “Mówi: To za mało, że jesteś mi sługą, aby podźwignąć plemiona Jakuba i przywrócić oszczędzonych synów Izraela, więc ustanowiłem cię światłością pogan, aby moje zbawienie sięgało aż do krańców ziemi.” Księga Izajasza 60, wersety od 1 do 3: “Powstań, zajaśnij, gdyż zjawiła się twoja światłość, a chwała Pańska rozbłysła nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i mrok narody, lecz nad tobą zabłyśnie Pan, a jego chwała ukaże się nad tobą. I pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku, który jaśnieje nad tobą.” Jezus o Sobie powiedział: “Ja jestem światłością świata.” Ewangelia Jana 8, werset 12. Psalm 98, wersety 2 i 3: “Pan objawił zbawienie swoje, Na oczach narodów okazał sprawiedliwość swoją. Wspomniał na łaskę swoją i wierność dla domu Izraela; Wszystkie krańce ziemi ujrzały zbawienie Boga naszego.”

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram