Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej

Ewangelia Łukasza 22, wersety od 14 do 23 14 A gdy nadeszła pora, zajął miejsce przy stole, a apostołowie z nim. 15 I rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć tę wieczerzę paschalną z wami przed moją męką; 16 Powiadam wam bowiem, iż nie będę jej już spożywał, aż nastąpi spełnienie w Królestwie Bożym. 17 I wziąwszy kielich, i podziękowawszy, rzekł: Weźcie go i rozdzielcie między sobą; 18 Powiadam wam bowiem, iż odtąd nie będę pił z owocu winorośli, aż przyjdzie Królestwo Boże. 19 I wziąwszy chleb, i podziękowawszy, łamał i dawał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was daje; to czyńcie na pamiątkę moją. 20 Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa. 21 Lecz oto ręka tego, który mnie wydaje, jest ze mną przy stole. 22 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak było postanowione, ale biada temu człowiekowi, który go wydaje. 23 A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, który z nich miałby to uczynić.

Święto Paschalne Jezus świętuje Święto Paschalne (Pascha, Pesach) ze swoimi uczniami. Podczas tego święta pamiętano o tym, jak Bóg wyzwolił swój lud od władzy egipskiego faraona. Księga Wyjścia 12 Po tym wyzwoleniu, Pascha była corocznie obchodzona w Izraelu. Paschalny baranek, który był wtedy zabijany, był zapowiedzią ofiary Chrystusa, aż do momentu, gdy Jezus sam złożył siebie jako ofiarę za grzechy. Albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. Pierwszy List do Koryntian 5, werset 7 Podczas Paschalnego posiłku, który Jezus świętuje ze swoimi uczniami, wprowadza On Wieczerzę Pańską. To jest posiłek Nowego Przymierza. Księga Jeremiasza 31 Jezus bierze chleb, dziękuje Ojcu, łamie go i mówi: “Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkę moją.” Pierwszy List do Koryntian 11, werset 24 Następnie bierze kielich wina i mówi: “Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa”. Ewangelia Łukasza 22, werset 20 Jezus przygotowuje również swoich uczniów na swoje odejście do Ojca i na swoje ponowne przyjście. Ewangelia Jana 14, wersety od 1 do 4 On także obiecuje im Królestwo. Ewangelia Łukasza 22, wersety 29 i 30 Przymierze Te działania i nauki Jezusa przypominają tradycyjną umowę małżeńską, taką jaką znali uczniowie, tzw. “Shidduch”. Była to umowa między dwiema rodzinami, w której ojciec i syn udawali się do ojca przyszłej panny młodej, a po negocjacjach dochodziło do porozumienia. Następnie córka dołączała do reszty. Jeśli wyrażała zgodę na małżeństwo, łamała chleb i podawała go przyszłemu panu młodemu. Po zjedzeniu chleba i wypiciu wina umowa była zawarta. Były to swoiste zaręczyny. Następnie pan młody wyjeżdżał i pracował, aby przygotować dla nich obojga dom. Gdyby ten dom był gotowy, wracał po swoją narzeczoną na wesele. Panna młoda musiała być gotowa na ślub i wesele. Jeśli nie była gotowa, pan młody mógł wciąż rozwiązać umowę. Wieczerza Pańska może być widziana w tym kontekście jako zobowiązanie do małżeństwa. Podczas powtórnego przyjścia Jezusa, Kościół - oblubienica - zostanie z Nim zjednoczona w niebiańskim weselu. Ustawienie stołu Ustawienie stołu to “triclinium”, w którym trzy stoły tworzą trzy strony czworokąta. Był to rzymski zwyczaj, który w czasach Jezusa został zaadaptowany przez Żydów. Przypuszczalnie także podczas tego Paschalnego posiłku stoły były ustawione w ten sposób. Miejsce przy stole według tradycji wskazywało na “ważność” gości. Goście leżeli na poduszkach przy niskim stole, opierając się na lewym ramieniu. Zgodnie z tradycją gospodarz zasiadał na drugim miejscu od jednego końca, po prawej stronie miał “bliską osobę”, a po lewej “wyjątkowo docenionego gościa”. Na obrazie są to Jan i Judasz. Zgodnie z Ewangelią Łukasza, Judasz był nadal w sali. Jan, bo jak wynika z Ewangelii Jana 13, werset 23, leżał po prawej stronie Jezusa, a Judasz, jak wynika z Ewangelii Jana 13, werset 26, znajdował się w zasięgu jego ręki. Jeśli Jezus faktycznie dał Judaszowi miejsce “ważnego gościa”, mimo że wiedział o zdradzie Judasza, znaczyłoby to niezwykłą postawę. Prawdopodobnie Piotr leżał na drugim końcu stołu. To miejsce było dla osoby odpowiedzialnej za umycie stóp gości przed posiłkiem i uzupełnianie jedzenia i picia w czasie posiłku. Z tego miejsca Piotr mógł łatwo nawiązać kontakt wzrokowy z Janem i dać mu znak. Ewangelia Jana 13, werset 24 Jeśli Piotr faktycznie leżał na tym miejscu, musiało to dla niego być bardzo konfrontujące, że Jezus, Nauczyciel, mył stopy uczniów. To przecież miało być jego zadanie. Obchód Obchodzenie Wieczerzy Pańskiej odbywa się w kościele “aż przyjdzie”. Czyli aż Jezus wróci. Podczas Wieczerzy Pańskiej wierzący spożywa kawałek chleba i pije łyk wina. Chleb i wino odnoszą się do ciała i krwi Jezusa. W tym “sakramencie”, jako “świętym znaku i pieczęci”, symbolizuje się i potwierdza jedność wierzącego z Chrystusem. Pierwszy List do Koryntian 10 i 11 wskazują na to, co jest ważne podczas tej celebracji: Samopoznanie: niechże więc człowiek samego siebie doświadcza Rozdział 11 werset 28 Wspomnienie: to czyńcie na pamiątkę moją Rozdział 11 werset 24 Działanie: śmierć Pańską zwiastujecie Rozdział 11 werset 26 Błogosławieństwo: kielich błogosławieństwa, który błogosławimy Rozdział 10 werset 16 Wspólnota: społeczność ciała i krwi Chrystusa Rozdział 10 werset 16 Oddanie się: nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów Rozdział 10 werset 21 Powtórzenie: albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie Rozdział 11 werset 26 Wyczekiwanie: aż przyjdzie Rozdział 11 werset 26

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram