Głupie i mądre panny

Ewangelia Mateusza 25, wersety od 1 do 13 1 Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które, wziąwszy lampy swoje, wyszły na spotkanie oblubieńca. 2 A pięć z nich było głupich, pięć zaś mądrych. 3 Głupie bowiem zabrały lampy, ale nie zabrały z sobą oliwy. 4 Mądre zaś zabrały oliwę w naczyniach wraz z lampami swymi. 5 A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i zasnęły. 6 Wtem o północy powstał krzyk: Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie. 7 Wówczas ocknęły się wszystkie te panny i oporządziły swoje lampy. 8 Głupie zaś rzekły do mądrych: Użyczcie nam trochę waszej oliwy, gdyż lampy nasze gasną. 9 Na to odpowiedziały mądre: O nie! Gdyż mogłoby nie starczyć i nam i wam; idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. 10 A gdy one odeszły kupować, nadszedł oblubieniec i te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi. 11 A później nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam. 12 On zaś, odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was. 13 Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie.

Przypowieść o mądrych i głupich pannach została wypowiedziana przez Jezusa kilka dni przed Jego cierpieniem i śmiercią. Chciał w ten sposób wskazać, że konieczne jest bycie gotowym na czas Jego powrotu z nieba. Kościół jest również nazywany “narzeczoną Chrystusa”. Jezus, niebiański Pan Młody, po Zmartwychwstaniu idzie do nieba, by “przygotować miejsce” dla swojej panny młodej. Ewangelia Jana 14. Ale kiedyś wróci, by ją odebrać na niebiańską ucztę weselną. W tej przypowieści wszystkie dziesięć dziewcząt zostały zaproszone na ucztę weselną. W tamtych czasach zwyczajem było, że druhny - przyjaciółki panny młodej - szły z domu panny młodej na spotkanie pana młodego, gdy przychodził po swoją narzeczoną. Pięć dziewcząt nie wzięło ze sobą zapasowego oleju do swoich lamp. Są one więc nazwane “głupimi”. Te, które miały olej, są “mądrymi”. Głupie dziewczęta otrzymały zaproszenie i miały swoje lampy. Ale gdy w środku nocy przychodzi pan młody, okazuje się, że nie są gotowe, nie przygotowały się. Mądre dziewczęta nie mogą podzielić się swoim olejem i radzą im, by poszły go kupić. Robią to, ale wracają za późno. Drzwi do sali weselnej są już zamknięte. “Panie! Panie! Otwórz nam.” wołają. W języku żydowskim zduplikowanie imienia lub tytułu “pan” oznacza osobistą i bliską więź z adresatem. Prawdopodobnie pan młody wiedział, kto był zaproszony. Mimo to odpowiada: “Nie znam was”, co można zrozumieć jako: “Nie chcę mieć z wami nic wspólnego”. Przypomina o tym Ewangelia Mateusza 7, wersety od 21 do 23: “Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.” Lekcją tej przypowieści jest to, że nie wszyscy, którzy obecnie uznawani są za mieszkańców królestwa niebieskiego, będą gotowi. W rezultacie zostaną wykluczeni z tego Królestwa. Osobiste wyznanie wiary w Mesjasza Jezusa powinno być łączone z praktykowaniem życia na podstawie tej wiary; “wypełnianiem woli Ojca”.

• Udostępnij Facebook
• Udostępnij Twitter
• Udostępnij Linkedin
• Udostępnij Pinterest
• Udostępnij Instagram